Grasaar gevaar

Het is een prachtig gezicht dat hoge gras in voorjaar en zomer. Maar dit mooie beeld heeft ook een negatieve kant; het hoge, wilde gras bevat grasaren. Wanneer uw hond in het hoge gras loopt en rent, breken de grasaren van het gras af.

Grasaren hebben een scherpe punt aan de voorkant en aan de achterkant zitten kleine weerhaakjes. Hierdoor kunnen ze zich aan de vacht van de hond vasthechten. Dat gebeurt vooral bij honden met een langharige vacht. De kleine zaadjes kunnen door de huid van uw hond het lichaam binnen dringen.

Daarom wordt de grasaar ook wel eens een ‘kruiper’ genoemd.

Het binnendringen van het lichaam gebeurt meestal op plaatsen als tussen de tenen, achter het oog of in de oren, maar uw hond kan een grasaar ook in zijn bek of neus krijgen. Het lichaam beschouwt de grasaar als lichaamsvreemd materiaal en gaat hierop reageren met een ontsteking. Vaak ontstaat er een fistel om het ontstekingsvocht af te voeren. De ontsteking kan erg pijnlijk zijn voor uw hond; de aren kunnen erg diep in het weefsel dringen en zijn vaak moeilijk te vinden. Deze grasaren kunnen ook via het oog achter de oogbol terechtkomen en daar een ernstige ontsteking veroorzaken. Ook kunnen ze in het oor terechtkomen en kunnen daar – als ze niet op tijd worden verwijderd – door het trommelvlies dringen.

De grasaarproblematiek is nooit geheel te voorkomen. Het enige dat u kunt doen is uw hond na elke wandeling in het grasaarseizoen (± medio juni – eind augustus) bij thuiskomst goed controleren: tussen de tenen, in de oren, rond de ogen, bij de neus, in de lossere vacht rond de nek en in de huidplooien rond voor- en achterpoten. Een andere tip is om gebieden waar dit hoge gras groeit te vermijden dan wel uw hond er niet doorheen te laten rennen.