Teckel met alvleesklierproblemen (pancreatitis)

Dit is het verhaal van Stone, een teckel uit 2013. Het verhaal is geschreven door de eigenaar van Stone. De reden dat Stone bij mij in behandeling kwam, is deze lange lijst van klachten (ook van de hand van de eigenaar):

• “Alvleesklierproblemen: 08-05-14 ontstaan de eerste klachten.
• Diverse klachten (blaasgruis, prostaatproblemen) zijn later ontstaan maar worden door de dierenarts afgedaan als ‘niets aan de hand’.
• Stone heeft een wat kaal buikje en lacteert (schildklierproblemen?)
• Hij is snauwerig naar jongste zoon. Ook is hij vermoeid (vaak geen zin om te wandelen en veel slapen) en volgens de dierenarts te dik.
• Pijnklachten: ongeveer begin mei 2020.”

Aan het eind van het verhaal van de eigenaar, geef ik nog een analyse van hoe ik de casus van Stone heb aangepakt.

Verhaal eigenaar:

“Een zieke hond, diagnoses die meer gebaseerd waren op giswerk in plaats van overtuiging en geen vertrouwen meer in de reguliere dierengeneeskunde. Zo stonden we er een tijd geleden voor. Onze Teckel Stone is 7 jaar en een bijzonder mannetje. Heel sensitief, maar ook zeker een zorgenkindje. Toen hij 7 maand oud was werd hij ernstig ziek. Stone moest met spoed geopereerd worden en wat leek op een obstructie in de darmen, bleek een heftige alvleesklierontsteking te zijn. Hij had vreselijke pijnaanvallen die door merg en been gingen.

We hebben de hele medische molen doorgelopen: operatie, medicatie, speciale enzymen, andere voeding, noem het maar op. De 1e jaren waren heftig. Bij iedere aanval waren we bang dat het wel eens afgelopen kon zijn. Maar Stone sloeg zich er dapper doorheen. Ook zijn we overgestapt op KVV. Weliswaar met angst en beven want de dierenarts stond er niet achter. Maar wat zijn we blij dat we dat toen gedaan hebben!

Door de jaren heen kreeg Stone, naast de gevoeligheid betreft zijn alvleesklier, allerlei andere klachten: prostaatproblemen, blaasgruis, schildklier. Ook had hij soms onverklaarbare ‘wegtrekkers’. Dan werd zijn tandvlees grauw, voelde hij koud aan, begon hij te smakken, dook hij in zijn mandje en zag je aan zijn oogjes dat hij zich duidelijk niet lekker voelde.

Ook reageerde hij duidelijk op stress (visite, hoe leuk ook, kon hem stress op leveren). We hebben vaak de dierenarts bezocht maar telkens kwam zij met een andere verklaring: Ik moest me niet zo druk maken, ‘je bent net een curlingmoeder’. Het was zijn schildklier, misschien een tumor, een hernia en ga zo maar door. Ik voelde me totaal niet gehoord.

En met Stone ging het steeds slechter. Hij wilde niet meer wandelen, lag maar wat voor zich uit te staren in zijn mandje, snauwde tegen mijn zoon als deze hem een knuffel wilde geven. Hij was geen gelukkige hond meer en voelde zich totaal niet lekker. De dierenarts bleef maar gissen. Weer bloedonderzoek waar niet echt iets uit kwam. Desondanks  wilde de dierenarts weer de dosis pijnstilling  en schildklierhormoon verhogen. Maar dat ging zó tegen mijn gevoel in.

Ikzelf heb ook baat bij homeopathie en toen ik via een vriendin een linkje kreeg naar de site van Marielle, was mijn interesse gelijk gewekt. Ik heb een afspraak gemaakt voor een consult en Marielle stuurde me een vragenlijst en vroeg om het medische dossier. Het consult was een verademing Marielle had het dossier bestudeerd, geen tijdsdruk, geen dier dat in de stress schoot maar er was rust en alle tijd om Stones verhaal te doen. Voor het eerst voelde ik me echt gehoord. En er werd voor het eerst gekeken naar Stone, zijn karakter, het hele plaatje.

We kregen een voedingsadvies mee en de 1^e flesjes. Ook zijn we direct gestopt met alle medicatie. Niet lang daarna wilde en kon Stone weer lekker wandelen buiten. En dat zonder pijnstillers! Omdat je je dier niet kunt vragen (je kunt het wel doen maar je zult weinig antwoord krijgen), heb ik hem heel goed in de gaten gehouden en alle veranderingen opgeschreven om vervolgens weer een zo goed mogelijk beeld aan Marielle door te kunnen geven. Er was heel nauw contact, we konden direct appen of bellen als het nodig was. Zelfs ’s avonds en in het weekend. Ze stond altijd voor ons klaar. En dat, het gevoel dat je er niet alleen in staat, dat is wel zo ontzettend fijn.

Het is even een zoektocht geweest welke middelen precies bij Stone paste. Maar nu, een aantal maanden later, hebben we die en is Stone weer de vrolijke, grappige hond die lekker in zijn vel zit.”

De homeopathische aanpak.

Wat mij direct opviel uit het medisch dossier van Stone, zijn de vele alvleesklierontstekingen die gedurende een aantal jaren hebben opgespeeld. Hier een stuk uit het medisch dossier:

“Pijnlijke dikte blijkt ontstoken pancreas te zijn. Darmwand van het stuk duodenum dat langs het stuk ontstoken pancreas ligt (middelste deel van de pancreas is hard, knobbelig, rood en zeer pijnlijk, vleugels zijn enigszins gezwollen en iets te rood, maar niet heftig ontstoken) is verdikt. Is er dan toch een c.a. dat via de darmwand in de pancreas prikt?

Darm voor de zekerheid toch opengemaakt en tegenoverliggende stuk verdikte darmwand gecontroleerd op c.a. Geen c.a. gevonden.

Prognose: gereserveerd.” (mei 2014)

Aansluitend aan de pancreasontsteking ontwikkelt Stone een blaasontsteking met veel bloed in de urine. Besloten wordt om de antibioticakuur te verlengen.  

In juni 2014 wordt er weer bloed bij hem geprikt en dat duidt weer op een alvleesklierontsteking. Hij blijft maar misselijk en hiervoor krijgt hij medicatie, Cerenia.

In juli 2014 is een verdikking op de pancreas voelbaar. In augustus ook en de prognose is dan: “Als het over 3 weken niet echt goed gaat met Stone, ziet het er voor de toekomst zo slecht uit, dat euthanasie m.i. aan de orde komt.” Stone is dan nog geen jaar oud.

Zo gaat het nog een hele tijd door, ook in 2015 en 2016 is Stone regelmatig bij de dierenarts te vinden met dezelfde klachten; bloed in de urine, struviet, herhaalde alvleesklierontstekingen.

Ook in 2018 verandert er niet veel, er komen wel klachten bij als anaalklierabces en last van zijn oren. En hij ontwikkelt een vergrote prostaat. Daar is hij voor behandeld -chemische castratie- en is vervolgens melk gaan produceren. Inmiddels is de eigenaar van Stone overgestapt naar een andere dierenarts en deze concludeert dat het lacteren -de productie van melk- zou kunnen wijzen op een schildklierprobleem. De T4 wordt geprikt (bloedonderzoek op schildklierafwijkingen) en die is aan de lage kant. Besloten wordt om schildkliermedicatie in te zetten. Hier reageert Stone echter niet goed op. Wordt er heel sloom van en lopen gaat minder en minder. Soms gilt hij het uit van de pijn, de pijn lijkt vanuit de rechterschouder te komen. Er wordt wederom bloedonderzoek gedaan om te zien of er mogelijk weer sprake is van alvleesklierontsteking. Inmiddels zijn we in de maand mei van 2020 beland.

Op 2 juni 2020 komen Stone en zijn eigenaresse bij mij in de praktijk. Hij heeft een dik dossier (beide dossiers samen zo’n 20 pagina’s) en er is helaas nog steeds geen verbetering. 

Het lacteren dat Stone deed, heeft m.i. te maken met de hormoonbehandeling die Stone heeft gekregen voor zijn vergrote prostaat en heeft het -in zijn geval- niets met schildklier te maken. Een lage T4 kan ook duiden op andere aandoeningen en kijkend naar zijn verleden met de vele alvleesklierontstekingen zie ik daar meer de primaire oorzaak van zijn problemen. M.i. hadden de schildklierhormonen die Stone kreeg geen toegevoegde waarde. Mijn advies aan de eigenaar van een dier, die tegen dit soort problemen aanloopt, is altijd: bespreek het met je behandelend dierenarts. Voel je je er niet goed bij en is er geen noodzaak om die pillen te geven, besprek dan met je dierenarts of en zo ja, hoe je de pillen kan afbouwen. 

Hoe is mijn verdere plan van aanpak geweest?

Ik heb de homeopathische behandeling in eerste instantie ingezet op de alvleesklier. Daarnaast is het belangrijk om te kijken naar voeding en herstel van de darmwand. Dat laatste is super belangrijk omdat anders de darmwand verhoogd doorlaatbaar blijft en er allerlei stoffen de darmwand kunnen passeren die daar niet voor bedoeld zijn met alle gevolgen van dien. Bij het werken aan herstel van de darmwand en de darmflora past natuurlijk het zo min mogelijk belasten met toxische middelen (denk aan ontwormingen en anti-vlo/teek behandelingen, maar ook aan vaccinaties).

Op deze manier hebben we rust in zijn systeem gecreëerd en zo ontstaat meer en meer het beeld van Stone hoe hij is als hij lekker in zijn vel zit. Hij snauwt niet meer naar het zoontje van de eigenaar, hij is stabiel, vrolijk en speelt weer.

Stone heeft van het begin af aan goed gereageerd op de ingezette homeopathische middelen. Ook als hij toch weer een aanval had van niet lekker zijn en wegtrekkers, was hij snel weer uit die aanval te krijgen en al die tijd behield hij zijn eetlust. Eind juli 2020 krijgt hij zijn constitutionele middel en sindsdien heeft hij nog maar heel zelden een moment dat hij zich even niet zo lekker voelt. Er zit steeds meer tijd tussen de momenten waarop dit voorkomt en ik verwacht dat Stone steeds minder het homeopathisch middel nodig heeft en op den duur in staat is op eigen kracht uit een ‘dipje’ te komen.

Wil je weten wat homeopathie voor jouw dier kan betekenen? [maxbutton id=”1″ ]