Urticaria (netelroos) en angio-oedeem
Urticaria zijn hevig jeukende verheven rode vlekken of bulten op de huid. Is er sprake van één bult of vlek dan spreekt men van een galbult. Zijn er meerdere vlekken of bulten dan spreekt men van netelroos. De vlekken kunnen variëren van heel klein (speldenknop) tot enige centimeters groot. Soms ‘vloeien’ de bulten samen tot één grote verheven rode plek. Bij dieren is de roodheid vaak niet waar te nemen.
Urticaria kunnen steeds weer opduiken op andere plekken en wanneer dit het geval is gedurende meer dan 6 weken, spreekt men van chronische urticaria. Urticaria kunnen beperkt blijven tot een geringe plaatselijke reactie of een uitgebreide reactie over het hele lichaam, waarbij er ook algemene klachten als koorts kunnen ontstaan. Acute urticaria kunnen de aanzet zijn tot een ernstige algehele allergische reactie tot anafylactische shock aan toe (de meest ernstige vorm van acute allergie).
Angio-oedeem
Angio-oedeem is een niet-jeukende, soms pijnlijke plaatselijke zwelling van de huid of de slijmvliezen. Angio-oedeem en urticaria treden vaak gezamenlijk op. Het duurt vaak langer – vaak een dag of drie – voordat de zwelling weer volledig verdwenen is.
Hoe ontstaan urticaria dan wel angio-oedeem?
Urticaria kunnen het gevolg zijn van een acute allergische reactie op voeding of een geneesmiddel of bijvoorbeeld insectengif. Bij geneesmiddelen zijn het vaak de ontstekingsremmers (NSAID’s) die een dergelijke allergische reactie kunnen geven. Wanneer voeding een rol speelt, kan het de voeding op zich zijn (denk b.v. aan een allergische reactie die kan optreden na het eten van schaaldieren of aardbeien) of de aan de voeding toegevoegde kleurstoffen, conserveringsmiddelen en smaakversterkers.
Urticaria kunnen ook optreden als gevolg van een fysieke prikkel. Voorbeelden van fysieke prikkels zijn: opwarmen of afkoelen van de huid, het krabben van de huid of het blootstellen van de huid aan zonlicht.
Fysiologisch gezien ontstaan urticaria / angio-oedeem door het vrijkomen van stoffen uit mestcellen. Mestcellen heten zo omdat ze er ‘vetgemest’ uit zien onder de microscoop. Ze zijn o.a. aanwezig in de huid, slijmvliezen en longen en de cellen bevatten blaasjes gevuld met o.a. histamine. Als gevolg van een allergische reactie, maar ook onder invloed van een groot aantal andere prikkels kunnen de mestcellen hun stoffen afgeven.
De stoffen die dan vrij komen, zorgen voor prikkelingen van zenuwuiteinden in de huid die de jeuk veroorzaken, verwijding van bloedvaten (geeft de roodheid van de huid) en lekkage van vocht uit de vaten (veroorzaakt de plaatselijke zwelling). Als de reactie dieper in de huid plaatsvindt dan uit zich dat vooral als angio-oedeem.
Als eigenaar van een dier met urticaria kun je dus een tijdje bezig zijn eer je erachter bent wat tot de allergische reactie heeft geleid.
En nu?
Voor mij is het als klassiek homeopaat belangrijk om te weten dat het dier een bepaalde gevoeligheid in zich heeft, dat het de neiging heeft tot het ontwikkelen van allergische reacties. Daar stel ik een behandeling op in. In eerste instantie om ervoor te zorgen dat de urticaria ‘verdwijnen’ en in tweede instantie om ervoor te zorgen dat de allergische neiging van deze hond zo min mogelijk tot uitdrukking kan komen.
Foto’s van een hond met urticaria op z’n rug.
Hond 12 uur na de eerste inname van een homeopathisch middel. Mijn vermoeden is dat de bulten al eerder weg waren, maar de foto’s van vóór de behandeling zijn ’s avonds genomen en de foto’s van ná de behandeling zijn de ochtend erna genomen.
