Shih tzu met aanvallen

Hieronder het verhaal van John & Christina uit Zaandam.

“Wij zijn de baasjes van Shih tzu Ollie van 6 jaar en Engelse Stafford Snowy van 11 jaar.
Onze hond Ollie heeft altijd van die bijzondere aanvallen gehad….eigenlijk al vanaf dat hij ong 1 jaar oud was. Wij dachten aan epilepsie. Bij de dierenarts konden ze er niet zo heel veel aan doen omdat hij nog erg jong was.
2 jaar terug werden de aanvallen steeds erger en kwamen vaker. Toch maar weer naar de dierenarts toe. Heel suf want ik ken Marielle al ruim 20 jaar en ik wist dat ze klassiek homeopaat is. Maar goed…
Van de dierenarts kreeg Ollie medicijnen tegen de aanvallen (Pexion, een anti-epileptica) maar de aanvallen werden erger en erger. 

Ollie was altijd heel blij maar hij viel opeens John aan. Werd ook heel angstig. En hij heeft ondanks de Pexion nog 2 aanvallen achter elkaar gehad.

De dierenarts wilde dat we zouden veranderen van medicijnen maar we hebben toen besloten om dat niet te doen maar helemaal af te bouwen. En toen……..viel eindelijk bij mij het kwartje…..Marielle….. waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht. Mijn man is enorm sceptisch over de homeopathie maar hij wilde het zeker een kans geven.
Ik Marielle op gebeld en het hele verhaal uitgelegd. En eigenlijk zei ze vrij snel….dit lijkt heel erg op Spike’s disease. We konden op youtube naar filmpjes kijken hoe zo een aanval er uit ziet. En het was precies hetzelfde wat Ollie deed tijdens zo een aanval. Het was zo fijn dat Marielle zo snel de vinger er op kon leggen. We zijn toen begonnen met een flesje waar Ollie even aan moest snuffen. De aanvallen veranderden maar toch niet zo goed dus werd er een ander flesje op gestuurd. Het ging steeds beter met Ollie. De aanvallen komen nu heel weinig voor en áls dan zijn ze veel minder heftig. Het begon met meerdere malen in de week maar nu komen ze misschien 1x in de 4 á 5 maanden.

We zijn zo blij met dit resultaat.”

Ollies aanvallen waren niet de ‘klassieke’ epileptische aanvallen gepaard gaande met bewusteloosheid, het laten lopen van urine/ontlasting, schuimbekken en sterk trappelen van de poten. Ollies aanvallen zagen er als volgt uit: “Het is net of hij de aanval voelt aankomen. Kijkt dwars door je heen, maar hij is wel bij kennis. Gaat kwijlen, ademhaling versnelt. Lichaam verkrampt. Ontlasting en urine verliest hij niet. Hij overstrekt naar achteren. Op een bepaald moment gaat hij smakken en dan begint het af te zakken. Geeft niet over. Duurt al met al zo’n minuut of 4 de aanval zelf maar hij is er zelf een kwartiertje mee bezig. Hij kan dan niet blijven staan. Na de aanval is hij gedesorienteerd, gaat slapen, niet lopen. Na de slaap is het over.”

Het deed mij sterk denken aan een aandoening die bij Border Terriërs voorkomt, Spike’s Disease, een eleptiforme krampaandoening (Canine Epileptoid Cramping Syndrome). Deze aandoening wordt ook bij andere hondenrassen waargenomen.

Ik heb voor Ollie een middel in een lage potentie (sterkte) ingezet. Hierop is direct een verbetering waarneembaar; Ollie heeft meer energie, is grappig, speels en kijkt veel beter uit zijn ogen. Echter, na 3-4 weken kreeg hij toch weer een aanval. Hierop heb ik hetzelfde middel in een hogere potentie ingezet en het gaat goed met Ollie. Hij krijgt op het moment geen homeopathisch middel meer.

Wil je weten hoe zo’n aanval er uit ziet, dan zou je dit filmpje op YouTube kunnen bekijken. Het is niet Ollie die op het filmpje staat. Maar dit is wel het filmpje waar John & Christina hun Ollie in herkenden.